بررسی تجربی و مدلسازی استحکام چسبندگی و پیوستگی پوشش WC-10Co-4Cr به روش HVOF پس از فرآیند سنگ‌زنی

امروزه کاربرد پوشش ‌های سرمت به روش پاشش حرارتی با سوخت اکسیژن در سرعت بالا، HVOF، در صنایع مختلف، بسیار مورد توجه است. زبری سطح پوشش‌ های کاربیدی پس از فرآیند پاشش حرارتی، بالاتر از مقادیر قابل قبول در شرایط کاربردی است، بنابراین به منظور دستیابی به زبری سطح مطلوب، سطح پوشش توسط فرآیند سنگ‌ زنی پرداخت می‌ شود. در این مقاله، تأثیر تغییرات همزمان سه پارامتر اصلی فرآیند سنگ ‌زنی شامل سرعت برش، نرخ پیشروی و عمق برش بر استحکام چسبندگی و پیوستگی پوشش WC-10Co-4Cr به روش HVOF مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور، برای اولین بار از طراحی آزمایش به روش فاکتوریل کامل برای انجام فرآیند سنگ‌ زنی نمونه‌ های آزمایشگاهی و از آنالیز واریانس برای تعیین پارامترهای مؤثر فرآیند سنگ ‌زنی استفاده شد. استحکام پوشش، توسط تعیین تافنس شکست به روش ایجاد نقطه اثر با فرورونده‌ ویکرز تعیین گردید. نتایج نشان داد، استحکام چسبندگی و پیوستگی پوشش پس از فرآیند سنگ‌ زنی بهبود یافته و با افزایش عمق برش و نرخ پیشروی و کاهش سرعت برش، خواص چسبندگی و پیوستگی پوشش افزایش می‌ یابند. همچنین ترتیب میزان تأثیر پارامترهای سنگ ‌زنی بر این خواص عبارتند از: عمق برش، نرخ پیشروی و سرعت برش. در پایان رابطه بین پارامترهای سنگ‌ زنی و خواص چسبندگی و پیوستگی پوشش توسط رگرسیون مدلسازی شد.